ویولون الکتریک

 این نوع از ویولن در واقع به یک خروجی الکتریکی صدا مجهز بوده و معمولا   بدنه آن    فلزی است. ویولن الکتریک اولین بار در سال1920  توسط استاف اسمیت در موسیقی جاز و بلوز مورد استفاده قرار گرفت

 صدای این نوع ویولن مختص موسیقی راک، پاپ و … است. ویولن‌های با بدنه فلزی اصولا  یک طراحی غیر سنتی و مینیمالیستیک برای کم کردن وزن دارند، لذا معمولا    دارای بدنه نرمال، همانند ویلن آکوستیک نیستند. ویولن‌های الکتریک ممکن است تعداد بیشتری سیم نسبت به آکوستیک داشته باشند

 سیگنال‌های ویولن الکتریک همانند گیتار الکتریک بر اثر پردازش‌های الکترونیکی، برای بدست آوردن صدای دلخواه بوجود می‌آید.

 ویولن‌های الکتریکی معمولا از پیکاپ‌های مغناطیسی و یا فیزوالکتریک استفاده می کنند که در پیکاپ‌های مغناطیسی لازم است که رشته‌های ویلن از جنس یک عنصرحاوی آهن باشند

 وجهه جهانی ویولن را می‌توان در سازگاری آن با فرهنگ‌های مختلف و حضور این ساز در موسیقی ملل مختلف دید.

از اولین سازندگان ویولن می‌توان از گاسپارو برتولونی ایتالیایی نام برد، که در برخی موارد وی را مخترع این ساز نیز می‌دانند. از شاگردان مشهور گاسپارو برتولونی، آندره آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویلن در سطح جهان یعنی آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را آموزش داد.

منبع : lovers violin